LIS ACACIA JOUINE...
Lis acacia jouine espèron ta vengudo;
Dins la draio dóu vèspre un mirage camino:
Ta presènci de iéu sourgido coume un glàri;
Li blancour espargido alin soun de ta raubo;
E, dins lou sounge van de t’avè pèr coumpagno,
Li camin an moun oumbro e l'oumbro de toun oumbro.
O trevanço! grevanço! e dins la niue masiero
Ta vesioun dins ma vido, e tu liuenchenco encaro.
Dins la draio dóu vèspre un mirage camino:
Ta presènci de iéu sourgido coume un glàri;
Li blancour espargido alin soun de ta raubo;
E, dins lou sounge van de t’avè pèr coumpagno,
Li camin an moun oumbro e l'oumbro de toun oumbro.
O trevanço! grevanço! e dins la niue masiero
Ta vesioun dins ma vido, e tu liuenchenco encaro.
Li man, sènso li man qu'un moumen an tengudo
— S'un jour douminavian lou sort que nous doumino? —
Soun vuejo, e soun pamens pesarudo d'auvàri;
Lis estello soun mai soulitàri que l'aubo:
Lou cèu esterle a ges d'erbo pèr esto eigagno;
L'espandido entre nautre es uno grando encoumbro.
Espèro sènso fin de vesprado pariero,
'Mé lis acacia, 'mé ti man e ta caro.
— S'un jour douminavian lou sort que nous doumino? —
Soun vuejo, e soun pamens pesarudo d'auvàri;
Lis estello soun mai soulitàri que l'aubo:
Lou cèu esterle a ges d'erbo pèr esto eigagno;
L'espandido entre nautre es uno grando encoumbro.
Espèro sènso fin de vesprado pariero,
'Mé lis acacia, 'mé ti man e ta caro.
(1910.)
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire