lundi 14 décembre 2015

Lou Gangui : UN PINTRE DE NATURO - A MOUN AMI AUGUSTO VERDOT





UN PINTRE DE NATURO 
A MOUN AMI AUGUSTO VERDOT 






Félibre majourau, 
Souto-cabiscòu de l'Escolo de la Mar 





Erian au mes de Mai; la divino naturo 
Coumençavo à vesti sei bèu prat de verduro. 
Leis aucèu de sei cant emplissien lou valoun 
E lei cri-cri tambèn redisien sei cansoun. 
Lei flour s'espandissien, lou parpaioun voulavo 
E lou bèu calen d'or subre tout souleiavo. 

Erian dounc au printèms; un bouen païsanas 
Qu'avié mino revoio em'un capoun de nas 
Que quàsi l'aclacapavo enjusqu'à seis auriho, 
E, de mai, pebrouna qu'èro uno mereviho, 
Pèr abitudo avié, cade jour de matin, 
De cerca l'apetis en trevant lei camin. 

Li disien Batistin, couneissié leis artisto, 
Aimavo leis bèus-art, touto cavo requisto; 
Enfin avié de sèn; s'aimavo à flasqueja, 
Es que de que de tout èro gava deja. 
Batisto, aqueste jour, faguè sa proumenado 
De long dóu vert vala que couelo eis Eigalado; 
Mai vaqui qu'arribant prochi dóu castelet, 
Un pintre ti viguè d'avans soun chivalet. 
Ero en trin de tira l'efèt de la cascado 
Emé seis aigo puro en belugo argentado. 
S'avansé plan-planet, e, d'agarapachoun, 
Si venguè lèu quiha darrié d'un agachoun. 
Tout-d'un-tèms s'escreidè d'un toun de sufisènço: 

— Qu'acò's bèu! qu'acò's bèu! qu'unto amour de sciènço! 
Càspi, moun bèu Moussu, coumo es tout ressemblant! 
Dirias que l'aigo aqui s'envai en roudelant! 
Lou soulèu qu'esperlugo à travès lou brancàgi 
Es d'uno verita coumo s'èro un miràgi! 
E lou roure d'eila, tambèn que lou roumias, 
Soun pinta pan pèr pan, coumo aquel argielas! 
Oh! l'oustalet de Jan, coumo tout li figuro! 
Ah! sias bèn, moun ami, lou pintro de naturo! 

L'artisto sur lou còup si reviro en risènt 
E saludé, counfus de tant de coumplimèn. 
— Sias mèstre, li diguè, n'avès de couneissènço, 
Mai sias tròup bouen pèr iéu que siéu dins la neissènço. 
— Oh! mèstre, pésqui pas! respoundiguè Tistin. 
Aimi tout ço qu'es bèu coumo aimi lou bouen vin;
La pinturo, vesès, rèn mai qu'acò m'agrado; 
Mi li siéu assaja, mai n'ai fa que c...oufado. 

— Coumo! n'avès pas d'obro alestido emé biais? 
Acò m'estouno bèn, alor qu'à vous tant plais. 
— Certanamen, n'ai fa; vouéli dire une oubreto. 
A-n-elo lou poumpoun! es flamo, mai souleto, 
Ma vido ai travaia, sèmpre sènso repaus, 
A li douna de coup de pincèu à prepaus; 
L'on pourrié l'apela véritable cap-d'obre. 
Tant es enluminado e tenche de cenobre. 

Tenès, va vous dirai, risès pas, escoutas: 
Ai jamai rèn pousqu bèn pinta que moun nas. 



Marsiho, Nouvèmbre 1879. 



*+*+*




Aucun commentaire: