La Tourre de Babilouno.
1. La terro, d’aquéu tèms, noun avié qu’uno lengo sus li bouco.
2. E quand li gènt partiguèron dóu levant, trouvèron uno plano en terro de Sennaar, e
i’abitèron.
3. E se diguèron de l’un à l’autre: “Venès, fasen de patòu e cousen-lèi au fiò.” E ‘m’
acò se serviguèron de patòu au liò de pèiro e de bitume pèr mourtié.
4. E diguèron: “Venès, fasen-nous uno vilo em’ uno tourre que soun cresten toque lou
cèu, e renden noste noum celèbre, avans de nous esparpaia dins l’univers.”
5. Mai lou Segnour descendeguè pèr vèire la vilo e la tourre que bastissien li fiéu
d’Adam.
6. E diguè: “Vaqui un soulet pople, e que n’an qu’un parla: an coumença de faire acò, e noun auran d’autro pensado d’aqui-que l’agon acaba.
7. Zóu, descenden, e counfounden-ié sa lengo, pèr que s’entèndon plus l’un l’autre.”
8. E d’aquéu biais, lou Segnour li divisè, lis escampihant d’aqui pèr tóuti li terraire, e
cessèron de basti sa vilo.
9. Vaqui perqué l’an noumado Babèl, pèr-ço-qu’aqui ié fuguè counfoundu lou parla de
l’univers, e que d’aqui lou Segnour li dispersè subre la fàci de tóuti li countrado.
10. Veici li generacioun de Sèm: Sèm avié cènt an, quand engendrè Arfaxad, dous an
après l’endoulible.
11. Sèm visquè cinq-cènts an desempièi Arfaxad, e aguè mai de fiéu e de fiho.
12. Arfaxad avié trento-cinq an, quand engendrè Salè.
13. E desempièi Salè, Arfaxad visquè tres-cènt-tres an, e aguè mai de fiéu e de fiho.
14. Salè avié trento an, quand engendrè Ebèr,
15. E Salè, desempièi l’engendramen d’Ebèr, visquè quatre-cènt-tres an, e aguè ma de fiéu e de fiho.
16. Ebèr avié trento-quatre an, quand engendrè Falèg.
17. E Ebèr, desempièi Falèg, visquè quatre-c è n t-trento an; e engendrè de fiéu e de
fiho.
18. Falèg avié trento an, quand engendrè Rèu.
19. E Falèg, desempièi l’engendramen de Rèu, visquè dous-cènt-nòu an, e aguè mai de fiéu e de fiho.
20. Rèu, à trento-dous an, engendrè Sarug.
21. E Rèu, desempiè; Sarug, visquè dous-cènt-sèt an, e aguè mai de fiéu e de fiho.
22. Sarug avié trento an, quand engendrè Nacor.
23. E Sarug, desempièi Nacor, visquè dous-cènts an, e aguè de fiéu e de fiho.
24. Nacor avié vint-e-nòu an, quand engendrè Tarè.
25. E Nacor, desempièi Tarè, visquè cènt-dès-e-nòu an, e aguè mai de fiéu e de fiho.
26. E Tarè, à setanto an, engendrè Abram, Nacor e Aran.
27. Veici la generacioun de Tarè: Tarè aguè Abram, Nacor e Aran. E Aran engendrè Lot.
28. E Aran mouriguè avans Tarè, soun paire, en Ur di Caldeien, ounte èro nascu.
29. Abram e Nacor prenguèron mouié: la mouié d’Abram, ié disien Saro;e aquelo de
Nacor, que ié disien Melca, èro la fiho d’Aran, qu’avié Melca pèr fiho emé Iesca.
30. E Saro, que se trouvavo turgo, n’avié ges d’enfant.
31. Em’ acò Tarè prenguè soun fiéu Abram, emé soun felen Lot, qu’èro fiéu d’Aran, emé Saro sa noro, qu’èro la femo d’Abram; e de la vilo d’Ur en terro de Caldèio lis aduguè ‘n terro de Canaan; e venguèron jusqu’en Aran e se i’establiguèron.
32. Tarè venguè à l’age de dous-cènt-cinq an, e mouriguè ‘n Aran.
.
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire