vendredi 10 avril 2009

Ive Gourgaud : Cinq sounet de Florbela Espanca en Prouvènçau

L’enmascaire prefa qu’es de viéure… (Cinq sounet de Florbela Espanca)


FLORBELA ESPANCA (1894-1930) es uno di gràndi figuro de la pouësìo de lengo pourtugaleso (se n’en voulès saupre mai sus sa vido e soun obro, poudès consulta WIKIPEDIA pèr eisemple); mai fin-qu’aro, sèmblo que fuguè jamai presentado en lengo nostro… Presentan aici cinq sounet –lou sounet fuguè la formo privilegiado, quàsi unico, de soun espressioun.



1. TROP TARDIÉ…


Quouro enfin venguères, pèr afin de te vèire
Se durbiguè la niue en magico lugano,
E pèr tant de saché lou ressoun de ti pas,
Se boutè lou silènci, à l’entour, d’escoutoun.

Venguères enfin ! Miracle pèr veni fòu !
Alaro se veguè ço que noun pòu pas èstre :
Dedins la negro niue, la niue aluminado
Emé li pèiro dóu camin que flourejavon !

Poutounejant l’areneto d’or di desert,
De-bado t’aviéu bousca ! Li bras tout badiéu,
Li pèd descaus, lis iue risènt, la bouco en flour !

E fai cènt an qu’ère novo e qu’ère poulido !…
E ma bouco, aro morto, encaro es à crida :
Pèr-de-que venguères tardié, oh moun Amour ?





2.SILÈNCI !


Dins l’astrado qu’es miéuno, dins aquesto peno,
Dins la nauto niue, escuro niue, morto niue,
Siéu lou vènt qu’es souspirous e que vòu rintra,
Siéu lou vènt que s’envai pica contro ta porto…

Vive liuencho de tu, mai d’acò que m’enchau
Bord qu’en iéu vive pu ? M’envau roudeleja
Tout alentour de toun oustau emé m’assaje
De te béure la voues, afougado, afiscado !

Siéu de costo de tu, e tu me veses pas…
Quant de cop , dins lou libre que siés à legi,
Moun alucado se pausè pièi se perdè !

Te carreje, coume un enfant, entre mi bras !
E dins toun oustau… Escouto !… De pas lóugié…
Silènci, moun Amour !… Duerbe ta porto, es iéu






3.NIHIL NOVUM


Dintre de l’oumbriho dóu pourtegue encanta
De Bruge, en d’àutri tempourado, ja visquère ;
Veguère li tèmple d’Egito emé Loti,
Larguère de flour, en Indo, au flume sacra.

Dins la brumour de l’avalido oupalisado
Dóu Bousfore, barrulère, pensant à tu ;
Lou silènci di clastro emai, lou couneiguère
Dins li soulèu tremount de nacre e de broucard…

Mourdeguère li roso blanco d’Ispahan,
E la sabour à cèndre en tóuti èro pariero !
Lou sempiterne ermas sóuvertous e desert

Que, triste, jito flour dins lis estrànci vano !
Sèmpre, de la vido, lou meme esquerre mau,
E lou cor qu’es toujour memo plago dubèrto !





4.ÈSTRE PAS


Pouguèsse iéu tourna à l’inoucènci
Di causo bruto, sano, inanimado,
Desvesti l’ourguei van, l’incouërènci :
Peiandro d’estatuo mutilado !

Ah! Arranca i car escouiscendudo
Soun miserable secrèt de counsciènci !
Ah ! Poudé èstre rèn que l’espelido
Dis astre dins li niue puro, esbléugido !

Èstre languissouso piboulo au vèspre,
Di broundo seriouso, siavo, afiscado
À l’enmascaire prefa qu’es de viéure !

Èstre branco, sabo, ramiho anciouso,
Auboura au soulèu lou cor di mort
Dins l’urno sauro d’uno flour dubèrto !





5. IÉU

Siéu la que dins lou mounde camino perdudo,
Siéu la que dins la vido perdeguè l’estello,
Siéu la sorre dóu Pantai, e d’aquelo astrado
Iéu siéu la crucificado… l’adoulourido…

Oumbrun de nivo, linge em’avali
E que lou destin amar, triste e fort,
Adus brutalamen fin-qu’à la mort !
Amo que vai de dòu, sèmpre incoumpresso !…

Siéu la que passo e que degun la vèi…
Siéu la que dison tristo sènso l’èstre…
Siéu la que plouro sèns sabé perqué…

Siéu belèu la vesioun que Quauqu’un pantaiè,
Quauqu’un qu’èro vengu au mounde pèr me vèire
E que jamai dins la vido me rescountrè !

Reviraduro facho pèr Ive Gourgaud à Brasilia, li 14 e 15 d’óutobre de 2003


Aucun commentaire: