Lou Manescau
Ennegresi mai qu’un darboun
Pèr la sujo e pèr lou carboun,
Pin-pan, pin-pan, pin-pan! lou manescau martello,
Sus l’enclume que resclantis,
Soun ferre. L’ataié s’emplis
D’un orre gisclamen de belugo e d’eslello.
Dirias alor qu’un serpentèu
Fuso dessouto lou martèu.
Pin-pan, pin-pan, pin-pan! Dins sis usso espessido
En mato de baucas, vesès
Plòure uno raisso ardènto; ausès
Pèr moumen cresina sa barbo esgarrussido.
Sus lou negre manescau,
En tabasant. soun ferre caud.
Pin-pan, pin-pan, pin-pan! L’encro raio e davalo,
A degout, de si bras rnuscla,
De si gaugno e soun front uscla,
Sus soun pitre pelous coume un dessus de malo.
Que dounara travai tant fèr?
Que sourtira d’aquest infèr?
Pin-pan, pin-pan, pin-pan! Finido es la besougno.
De-qu’es? — Un ferre pèrcaussa
La bato d’un ase, estrassa,
Devouri de vermino e pela pèr la rougno.
éu, peréu, de moun franc mestié,
Siéu manescau: sus lou papié,
Cri-cra, cri-cra, cri-cra! martello la pensado.
La plumo douno li bacèu
Sus la pajo, e dins lou cervèu
Reluguejo lou fiò de la forjo abrasado.
E trime dur, tout encouca
Pèr l’idèio, tout ensuca
Cri-cra, cri-cra, cri-cra! La plumo es pas saussado
Dins l’encro soulamen. Oh! noun!
A moun avis acò ‘s pas proun:
D’un tros ensaunousi de l’amo es amoursado.
Coumprenes, galoi coumpagnoun,
Coume vous roump closco e rougnoun,
Cri-cra, cri-cra, cri-cra ! la folo farandoulo
De l’idèio dins lou cervèu.
Pèr espeli de soun cravèu!
Ta forjo a rèn de tau pèr gausi li mesoulo.
Pela, galous mai que lou liéu
Counèisse un ase; acò ‘s lou miéu.
Cri-cra! cri-cra, cri-cra! la pajo se mascaro
Pèr lou tira d’un marrit mau
Que n’en fai lou pire animau.
Pèr rougno a lou nescige, e n’es pas tout encaro.
A lou nescige, moun roussin;
A dins la visto un agacin
Dur, espés, verinous, pesoulino de l’amo,
Que rousigo mai que la péu.
Fau lou tira d’aqui lèu-lèu,
Fau, dins soun tenebrun, faire lusi la flamo.
èn que raporte pas sèmpre soun tros de pan,
Es obro de valour, parai, negre coumpaire?
De-longo faguen dounc, chascun dins noste caire,
Iéu pèr l’ome cri-cra, tu pèr l’ase pin-pan.
Serignan, abriéu 1891.
*+*+*
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire