vendredi 16 mars 2012

Lou journalet dóu Pont de Garanço : N° 2 - Mars de 2011

.



Tros de Lou journalet dóu Pont de Garanço : N° 2 - Mars de 2011





Lou Viset e sa Viseto


« Mounte es lou Viset ? Amé sa Viseto ». Aquèli dous èstre s'èron jamai quita. Se couneissien dempièi sa plus jouino enfanço bord que vivien dins lou meme vilage de Vedeno e qu'èron cousin german. Se maridèron meme : Es alor que nasquè ma Grand, Aurelio. Vivien carriero dou « Poulit Camp » jusqu'à coustat de l'oustau di Magnan. Perèu, quouro moun Grand venié tout jouine encò sa sorre, Aurelio l'arremarcavo e se n'en seguiguè quàuquis annado mai tard soun maridage e la neissenço de ma maire Janetoun.

Lou Viset e sa Viseto anèron viéure encò sa fiho au quartié dou Chivau Blanc dins l'oustau que n'eiretèron : Viset èro counsierge en Aguio e Viseto s'oucupavo de l'oustau e fasié de courdurage. Moun Grand reguignavo à chasque cop que pourgissié un plat pèr lou dina e que l'acoumpagnavo d'aquèli mot :
« Fau que n'en resto pèr aniue! ».

Viset èro un ome doucile : fasié tout ço que sa femo ié demandavo. Mai ai!las ! un jour venguè la separacioun e Viset fuguè tout destimbourla. A nounanto an, si vido s'èron entremesclado e se soustenien l'un l'autre ; lou que demoro es alor desempara.
Un mes après aquesto desparicioun crudelo, un sèr, Viset se virè vers sa Janetoun en ié disènt « Fai-me uno poutouno bello! » e Janetoun que l'amavo forço soun Viset, se leissè poutouneja. Partiguè alor se jaire dins la chambro dóu bas qu'es aro moun burèu.

L'endeman matin, Janetoun fuguè souspreso de pas vèire veni soun Grand ; anè pica à la porto de sa chambro ; deguno respounso ! Durbiguè. La fre la sousprenguè : La fenestro e li contro-vènt èron dubert. S'entournè lèu dins la cousino un pau esfraiado quouro s'ausiguè pica tres cop sus la porto de l'oustau. Moun Grand anè durbi. « Dardar » èro aqui tout despoutenta: « Marcèu, lou Viset s'es jita dins la Sorgo e soun cors es sus l’escampadou! »

La desparicioun de sa femo èro estado trop crudelo. Chasco minuto èro devengudo uno eternita de souleso e de tristesso. « Viset, vai-t'en querre de poumo d'amour au jardin! » vo « Viset, vai ié dire qu'es l'ouro de manja! » e Viset óubeïssié. Aco l'óucupavo e dounavo un sèns à sa vido : Aro que sa retirado èro bèn avançado, la mendro ajudo pourgido à sa femo la fasié emé plasé e lou reviscoulavo. Participavo ansin à la vido de l’oustau ; èro pas soulamen un pioun que se desplaçavo d’uno cadiero à l’autro e que sarié lèu devengu uno gèino. Mai aro, plus rèn. Avié perdu si marco : Pèr èu, lou soulèu esbrihaudarié plus jamai ; èro devengu inutile. Perèu, avié pres sa decisioun ; aqueste sèr, après uno escourregudo de dous kiloumetre, sènso esitacioun avié encamba la parabando e s’èro abandouna dins lou riéu au crid de « Me vaqui, ma Viseto! »

Michèu


*+*+*+*




Vedeno avié si bugadiero


Vedeno avié dous lavadou : Lou pichot sus la calado dóu Chivau Blanc e l’autre sus la grand plaço di pichot pont qu’èro lou mai grand. Chasque jour, se ié vesié forço bugadiero de tóuti lis age. Fasien bugado mai óublidavon pas de barjaca. Aqui, tout se sabié : li neissenço, li bòni e li marrìdi nouvello.
N’avié uno que ié demouravo enjusqu’à miejo ouro. Quouro s’entournavo, s’arrestavo bèn souvènt à l’oustau pèr se pausa e prene lou café. Reviscoulado, s’enanavo alor amé sa barioto coumoulado de linge propre pèr l’ana estèndre sus l’erbo dóu prat.


Jano-Mario


*+*+*+*



Lou pont de garanço, mai qu'es acò ?




Aquelo assouciacioun fugué creado en 1985, à l'iniciativo de quàuqui vedeneso * desirouso de perpetua e promòure la culturo prouvençalo, si tradicioun e sa lengo, la «lengo-nostro ».

Vint e sièis an après, aquelo associacioun countunio d’oubra dins lou percas de la toco que s'èro fissado à la debuto.

La toco proumiero de l 'assouciacioun es d'acampa de persouno que perseguisson lou meme ideau e afourtisson nost'identita prouvençalo, valourison nosto culturo, tout acò dins un esperit amistous e couviviau.

Tout de long de l'annado, un cous de lengo prouvençalo es douna chasque semano pèr li sòci que lou souvèton ; aquest cous es anima pèr lou president de l'assouciacioun, e perèu dins mant uno escolo primàri.

L'assouciacioun ourganiso, dous o très cop l'an, de sourtido-vesito de rode diferènt, chausi pèr soun interès istouri, touristi e culturau.
De repas e matinado recreativo dins l'esperit de la culturo prouvençalo soun perèu ourganisa, emé de tiatro, de cantadis, espousicioun, charadisso, etc..

Despièi aquest'an, avèn crea lou Journalet, pichot recuei de tèste redegi en lengo prouvençalo pèr li que participon au cous, evoucant de pajo de l'istòri de Vedeno, o encaro tratant d'àutri sujèt, à la chausido de chascun. La toco d'aquèu journalet, en mai de l'eisercice linguisti, es de crea de liame demié li sòci e lis abitant dóu vilage.

Se n'en voulès assaupre un pau mai sus nosto assouciacioun, nous poudès escriéure e douna vost'adrèisso eleitrounico o voste numerò de telefouno sus lou « blog » de Marsyas 2, que lou trasmetra à la secretàri, Michello, que vous respoundra.


* vèire lou numero 1 dóu Journalet


.

.

Aucun commentaire: