Fernand Prax : Lo tristo bilhado

.




Joaquin Sorolla
La bastida



Lo tristo bilhado


Dempièis lou mati les parpalhòus bloncs
Sou toumbats sarrats, e loi semenados
Jious aquel mantèl duèrmou plô catados.
Lou vent negre aval, estuflo pes comps,
Demô les carraus seròu arasados.

Davont les cantous escleirats
Les homes fòu "pfft" ol cat que s'afouco
Quond ougit crequejia lo souco.
Loi fennos petassou debas;
Lou toutou caquìjio, un det ò lo bouco.

Defuoro lou temps es escur;
Cadun, raz del fioc vo prendre so plaço;
E lou cantou que les embrasso
Les puorto toutes dins soun cur.
Cadun vo senti lou bounur que passo.

Mès ò l'orle del bouscatèl
Dinc un vièlh casau que l'ecir sanflouro
E que semblo muort d'aquesto houro
Talomen se fo pichinèl,
Un home soulet es ati que plouro.

Des hivèrs, n'o vist quatre-vints
Lou paure Tenou, jious lo suo clugiado,
Sons coumta quel d'aquesto annado
Que vo dempourta pes camins
Les tros de soun cur dinc uno bufado !

Quond cau fa veni cinq efonts,
Lo vido n'es pas touchiour douço.
L'on camino pas per lo mousso
Dabons que siagou venguts gronds.
Li cau lou temps ol blat que pousso.

Jiomai lou pô lour o mancat ;
Toutes levats quond lou gal conto ;
Lo Catinèl èro esparnhonto ;
Per pourta les iòus ol mercat
Prendio pas lo cuèifo pus jionto.

Aqu'èro lo primo aquel temps !
Lou printemps flourit de lo vido
Mès Tenou, jiomai n'o culhido
Lo recoumpenso des valents ;
Quelo flour, per guel, èro froustido.

Agaro o darcat lou barrié ;
Un meissont vent bufo ò lo puorto ;
Lou malur, en biasso se puorto ;
Se n'es pas dabons es darrié
N'o sièis ons que so fenno es muorto.


Les efonts, toutes sou partits;
Françuès, lou pus bèl en Esponho;
Juon o fugido lo mountonho;
Lo Morgorido es ò Paris,
Qu'es ati que l'argint se gonho !

Lo guerro prenguèt Piorrounèl;
Lou pus jiouve s'es fat gindarmo;
Soul ol cantou, lou paure vièlh
Sent lou darrelonc dins soun armo.
Uno estelo li muonto à l'uèlh;
Quau vendrò bouissa 'quelo larmo ?!

Fernand Prax
(Lo glebo mairalo - 1929)




.