.
CHAPITRE VIII
*+*+*
L’eidracado
CHAPITRE VIII
*+*+*
L’eidracado
1. Mai Diéu s’estènt souvengu de Nouè, e de tóuti lis animau e de tóuti li bestiau qu’èron em’ éu dins l’arco, mandè ‘n vènt sus la terro, e lis aigo demeniguèron.
2. E se barrèron li font dóu grand aven e li resclauso dóu cèu; e li plueio dóu cèu fuguèron arrestado.
3. E lis aigo se levèron de la terro en anant e venènt; e coumencèron de merma après cènt- cinquanto jour.
4. E l’arco se pausè, au mes seten, lou vint-e-sèt dóu mes, sus li mountagno d’Armenìo.
5. Pamens lis aigo, jusquo vers li dès mes, s’enanavon e beissavon: e veici qu’au mes desen, lou proumié jour dóu mes, li cresten di mountagno pareiguèron.
6. E au bout de quaranto jour, Nouè aguènt dubert la fenèstro de l’arco, qu’avié facho, bandiguè ‘n courpatas
7. Que partiguè, e que noun tournavo plus, d’aqui-que sus la terro lis aigo se sequèsson.
8. Après lou courpatas bandiguè ‘no couloumbo, pèr vèire se lis aigo avien deja fini subre la fàci de la terro.
9. Aquesto, noun troubant ges de rode pèr pausa soun pèd, revenguè vers éu dins l’arco, car i’avié’ncaro d’aigo subre la terro entiero: éu estendeguè la man, e l’aguènt arrapado, l’estremè dins l’arco.
10. En aguènt espera sèt àutri jour, bandiguè mai de l’arco uno couloumbo.
11. E aquelo venguè à-n-éu lou vèspre, en pourtant à soun bè un brout d’óulivié que verdejavo. Nouè coumprenguè dounc que sus la terro lis aigo avien fini.
12. Esperè pamens sèt àutri jour; pièi bandiguè la couloumbo, que retournè plus vers éu.
13. Adounc l’an sièis-cènt-un de l’age de Nouè, lou proumié mes e lou proumié dóu mes, lis aigo s’escoulèron sus la terro; e Nouè, en durbènt la cuberto de l’arco, regardè e veguè qu’èro eissugado la surfàci de la terro.
14. Au segound mes, lou vint-e-sèt dóu mes, la terro fuguè eidracado.
15. E Diéu alor ié parlè à Nouè, en disènt:
16. “Sorte de l’arco, tu ‘mé ta mouié, e ti fiéu, e li mouié de ti fiéu emé tu,
17. E tóuti li bestiàri que soun ermé tu, e touto car, tant aucelino que feruno, coume tout lou grouün que se rebalo sus terro, largo-lèi emé tu, e rintras sus la terro: agués de crèis e coungreias sus terro.”
18. Nouè sourtiguè dounc, emé si fiéu, sa mouié, e li mouié de si fiéu em’ éu.
19. E tóuti lis animau, tout lou bestiau, tout lou grouün que se rebalo sus terro, meno pèr meno, sourtiguèron de l’arco.
20. Nouè bastiguè pièi un autar au Segnour, e prenènt de tout bestiàrie de tout aucèu pur, óufriguè d’ouloucauste sus l’autar.
21. E la bono sentour au Segnour n’agradè, e lou Segnour diguè: “Maudirai jamai plus la terro pèr l’encauso dis ome, car de l’ome lou sèns e l’esperit de l’ome soun,de-jouinesso, aclin vers lou mau: picarai dounc plus jamai sus touto amo vivènto coume ai fa.
22. E tant que mounde sara mounde, la semenço e la meissoun, la fresquiero e la calour, l’estiéu e l’ivèr, lou jour e la niue, n’auran plus ges de pauso.”
.
2. E se barrèron li font dóu grand aven e li resclauso dóu cèu; e li plueio dóu cèu fuguèron arrestado.
3. E lis aigo se levèron de la terro en anant e venènt; e coumencèron de merma après cènt- cinquanto jour.
4. E l’arco se pausè, au mes seten, lou vint-e-sèt dóu mes, sus li mountagno d’Armenìo.
5. Pamens lis aigo, jusquo vers li dès mes, s’enanavon e beissavon: e veici qu’au mes desen, lou proumié jour dóu mes, li cresten di mountagno pareiguèron.
6. E au bout de quaranto jour, Nouè aguènt dubert la fenèstro de l’arco, qu’avié facho, bandiguè ‘n courpatas
7. Que partiguè, e que noun tournavo plus, d’aqui-que sus la terro lis aigo se sequèsson.
8. Après lou courpatas bandiguè ‘no couloumbo, pèr vèire se lis aigo avien deja fini subre la fàci de la terro.
9. Aquesto, noun troubant ges de rode pèr pausa soun pèd, revenguè vers éu dins l’arco, car i’avié’ncaro d’aigo subre la terro entiero: éu estendeguè la man, e l’aguènt arrapado, l’estremè dins l’arco.
10. En aguènt espera sèt àutri jour, bandiguè mai de l’arco uno couloumbo.
11. E aquelo venguè à-n-éu lou vèspre, en pourtant à soun bè un brout d’óulivié que verdejavo. Nouè coumprenguè dounc que sus la terro lis aigo avien fini.
12. Esperè pamens sèt àutri jour; pièi bandiguè la couloumbo, que retournè plus vers éu.
13. Adounc l’an sièis-cènt-un de l’age de Nouè, lou proumié mes e lou proumié dóu mes, lis aigo s’escoulèron sus la terro; e Nouè, en durbènt la cuberto de l’arco, regardè e veguè qu’èro eissugado la surfàci de la terro.
14. Au segound mes, lou vint-e-sèt dóu mes, la terro fuguè eidracado.
15. E Diéu alor ié parlè à Nouè, en disènt:
16. “Sorte de l’arco, tu ‘mé ta mouié, e ti fiéu, e li mouié de ti fiéu emé tu,
17. E tóuti li bestiàri que soun ermé tu, e touto car, tant aucelino que feruno, coume tout lou grouün que se rebalo sus terro, largo-lèi emé tu, e rintras sus la terro: agués de crèis e coungreias sus terro.”
18. Nouè sourtiguè dounc, emé si fiéu, sa mouié, e li mouié de si fiéu em’ éu.
19. E tóuti lis animau, tout lou bestiau, tout lou grouün que se rebalo sus terro, meno pèr meno, sourtiguèron de l’arco.
20. Nouè bastiguè pièi un autar au Segnour, e prenènt de tout bestiàrie de tout aucèu pur, óufriguè d’ouloucauste sus l’autar.
21. E la bono sentour au Segnour n’agradè, e lou Segnour diguè: “Maudirai jamai plus la terro pèr l’encauso dis ome, car de l’ome lou sèns e l’esperit de l’ome soun,de-jouinesso, aclin vers lou mau: picarai dounc plus jamai sus touto amo vivènto coume ai fa.
22. E tant que mounde sara mounde, la semenço e la meissoun, la fresquiero e la calour, l’estiéu e l’ivèr, lou jour e la niue, n’auran plus ges de pauso.”
.
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire