vendredi 26 novembre 2010

oou moumen de la mouar - Cantique spirituel - 1804

.



Cantiques spirituels des missions imprimés (chez Jean Mossy, Canebière) par ordre de Mgr Jérôme-Marie Champion-de-Cicé, Archevêque d’Aix et d’Arles, à l’usage de son diocèse (en langue provençale) à Marseille, 1804.





0+0+0+0+0+0+0


Sentimen d’uno Amo moundéno,
oou moumen de la mouar




Cruello mouar ! cacho-mi teis hourrours ;
Mi foou mouri oou printem dé mei jour ;
A toun aspect moun amo es agitado ;
Perdi l’esprit, sabi plus ounte sieou :
Perdi lou sen, ô terriblo pensado !
Mi foou mouri, siéu touto espouvantado ;
Mi foou mouri, et qu’ay fa per moun Dieou ?
Din lei plési ay passa tout moun tem ;
Per moun salu, qu’es qu’ay fa ? encaro ren :
Ay tout eima, lei festin et la danso,
Lou jué, lei trin ; hélas ! qué li fasieou ?
En tou, par-tou vouliou la préféranço :
Mi foou mouri, qu’auray per assuranço ?
Mi foou mouri et qu’ay fa per moun Dieou ?
N’éri qu’orgueil, qué chair, qué vanita ;
Emé moun Dieou sans cesso ay disputa :
Mi prévénié, régitavi sa graci ;
Voulié moun couar, eh ! n’éro-ti pas sieou ?
Ay ben vougu ma perte et ma disgraci :
Mi foou mouri, et ben leou foou qué passi ;
Mi foou mouri, et qu’ay fa per moun Dieou ?
Ay de moun Dieou irrita lou courroux,
Poudieou l’eyma, soun joug ero ben doux ;
Ay prefera l’amour dei creaturo ;
Fatal amour ! qué malur es lou mieou !
Ay recerca lou moundé et sei paruro ;
Mi foou mouri, après tant de souilluro ;
Mi foou mouri, et qu’ay fa per moun Dieou ?
Foou dounc mouri, e mouri per toujour,
Foou qué ti quitti, objet de meis errour !
T’ay troou eyma, tu fasiés mei délici ;
Vesi, troou tard, qu’émé tu mi perdieou :
Benleou, bessay, tu faras moun supplici,
Mi foou mouri, et qu’ay fa per moun Dieou ?
Ô vous, moun Dieou ! témoin de mei regrets,
Punirez-ti mei crimes, mei forfaits ?
Sé mi jugeas selon vouestro justici,
Perdi lou Ciel…may vous sias mouar per yeou ;
Rendez pas van un tan beou sacrifici :
Mi foou mouri, senti qué m’afféblissi ;
Voueli mouri, per satisfayre à Dieou.
Beou Ciel, beou Ciel, séjour dei benhuroux,
Trôné d’un Dieou qu’es mouar sur uno Croux !
Régittez pas uno amo rachétado ;
Et qu’a cousta lou Sang lou plus précieou :
Beou Paradis, ô demouero enchantado !
Mi foou mouri, moun houro es arribado ;
Voueli mouri, per joui de moun Dieou.



0+0+0+0+0+0+0


Remarco :

- l’Archevèque dóu dioucèsi de z-Ais e Arle douno soun imprimaturpèr de tèste escri en parla de Marsiho
- l’amo « moundéno » en perdicien es bèn segur la d’uno fremo (v.6)
- relevan fouaço francihoutisme, de fes pèr facilita emé la rimo (paruro, souilluro)
- aquéu recuei destina avans tout au pople que crebo misèri en 1804, li douno pèr eisèmple uno amo perdudo de la n-auto soucieta, ce que pòu que lou counsoula de n’en pas faire partido.

.

Aucun commentaire: