La Genèsi - Traduction de F Mistral - 1910 - Chapt III

.

CHAPITRE III
La tentacioun e la casudo.

1. Mai lou serpènt èro lou plus fin de tóuti li bestiàri qu’avié fa lou Segne Diéu. E
diguè à la femo: “Coume vai que Diéu vous a óusserva de noun manja de tout aubre
dóu paradis ?”’

2. La femo ié respoundeguè: “De la frucho dis aubre que soun dins lou paradis, n’en
manjan.

3. Mai d’aquelo de l’aubre qu’es au mitan dóu paradis. Diéu nous a recoumanda que
n’en mangessian gens e que la touquessian pas, se voulian pas mouri.”

4. Mai lou serpènt diguè à la femo: “Riscas pas de mouri de mort,

5. Car Diéu saup proun que, quouro que n’en mangés, vòstis iue se durbiran; e sarés
coume de diéu, sachènt lou bèn e lou mau.”

6. La femo veguè dounc que l’aubre avié de fru bon pèr manja, e poulit à l’iue, e que
fasié gau: e culiguè dóu fru, e lou mangè; e n’en dounè à soun ome, que n’en mangè.

7. E fuguèron dubert sis iue de tóuti dous: e coume couneiguèron qu’èron nus,
courdurèron de fueio de figuiero e se faguèron de centuro.

8. E coume ausiguèron la voues dóu Segne Diéu qu’après miejour, quand l’auro
boufo, èro pèr orto, Adam e sa mouié, pèr se leva de davans Diéu, s’escoundeguèron
au mitan de l’aubriho dóu jardin.

9. E lou Segne Diéu sounè Adam, e ié diguè: “Ounte siés ? ”

10. Aquest faguè: “Ai ausi vosto voues dins lou paradis, e ai agu crento qu’ère nus, e
me siéu escoundu.”

11. Diéu ié diguè: “Mai quau t’a fa counèisse qu’ères nus, franc que d’aquelo frucho,
que t’aviéu defendudo, agues manja ?”

12. E Adam diguè: “La femo, que m’avès dounado pèr coumpagno, m’a douna de la
frucho, e ai manja.”

13. E lou Segne Diéu venguè à la femo: “Perqu’ as fa ‘cò,- Elo respoundeguè: “Lou
serpènt m’a enganado, e ai manja.”

14. E diguè lou Segne Diéu au serpatas: “Pèr-ç o-qu’as fa ‘cò, maudi siegues entre
touti li bestiàri e animau de la terro! Te rebalaras sus toun piés, e manjaras la terro
tóuti li jour de ta vido.

15. Metrai d’enemista entre tu e la femo, entre ta raço e la siéu raço: elo t’escrachara
la tèsto, e cercaras tu-meme de la pougne au taloun.”

16. Diguè peréu à la femo: “Iéu multiplicarai ti magagno e ti jassino; enfantaras de
fiéu dins la doulour, e souto lou poudé de toun ome saras, e éu te douminara.”

17. Pièi diguè à-n-Adam: “Pèr-ço-qu’ as escouta la voues de ta mouié e qu’ as manja
de la frucho, que t’aviéu defendu de n’en manja, es maudicho la terro dins toun obro;
à forço de travai n’en tiraras toun viéure, tóuti li jour de ta vido.

18. Te jitara d’espino emé de cauco-trepo, e manjaras l’erbo dóu champ.

l9. Te nourriras de pan à la susour de toun visage, enjusquo que revèngues dins la
terro d’ounte siés esta tira: pèr-ço-que tu siés póusso, e en póusso tournaras.”

20. E Adam, à sa mouié, ié dounè lou noum d’Èvo, sus l’estiganço qu’elo sarié la
maire de tóuti li vivènt.

21. Lou Segne Diéu faguè tambèn â-n-Adam e à sa femo d’abihage de pèu, e ‘m’acò
li vestiguè.

22. E diguè: “Vaqui Adam qu’es devengu coume un de nautre, sachènt lou bèn e lou
mau: aro, que mandèsse pas la man pèr avera la frucho de l’Aubre de la Vido, e que
noun n’en mangèsse e noun visquèsse eternamen !”

23. E ‘m’ acò lou Segne Diéu lou foro-bandiguè dóu paradis de delice, pèr ana fouire
la terro, d’ounte èro esta tira.

24. E boutè Adam deforo; e davans lou paradis, ié placè ‘n Cherubin, em’un glàsi de
flamo sèmpre boulegadis, pèr garda lou camin de l’Aubre de la Vido.

C M Dubuffe

Adam et Eve et Le Paradis perdu
(1827)

.