vendredi 14 mars 2014

F. Peise : LA... COUYOUNADO - CONTES DE SIEIFOURS





LA... COUYOUNADO

Un diminche matin, dedins soun banestoun,
Lou cura d’un peïs doun sabi plus loun noum,
Mais qu’ero pas fouaro de la Prouvenço,
Se n’en cresi la medisenço,
Ensucavo seis parouassiens
Em’ un prone deis pus anciens
D’un caïre aussi, l’un badailhavo
Au n’as d’un fabricien que dejà roupiavo.
Lou cura, maugr’ aco, fasiet soun pichoun trin,
Quand per un fenestroun, en faço de la chero,
Viguet cauqueis enfants que dedins soun jardin
Li mangeavoun seis fruits. Jugeaz de sa coulero!...
Cependant si countent. Dins lou fuech dau sermoun
Fasiet proun signe eme lou poun,
Eis galoupins que senso crento
Pitassavoun muscat, nespo, pero foundento.
Lou bedot, tout espanta,
Cresiet que nouastre cura
Aviet perdu la tremountano,
Vo ben qu’un tavan mal-appres
S’ero senso doute permes
De venir zounzounar dessouto sa soutano.
Leis pantous que sabien lou vieilh dins soun panier,
Se fichavoun pas mau deis signes que fasiet;
Goudiflavoun rasins et fıguos deis pus bellos,
Leis pecegues madurs, leis peros brisarellos.
Alors nouastre cura, parten de soun repau,
Coupo court au sermoun et dis: — Siou ben badau
De souffrir tout aco, n’es uno couyounado!
Leissan en dezo-uech la pesiblo assemblado,
Descende de la chero et courre à soun jardin.
Leis enfants, lou vesen, lamperoun lou camin
Senso li demandar soun resto.
Lou cura, qu’aviet bouano testo,
Fermo la pouarto à double tour,
Remounto au banestoun et repren soun discour.
Mais malhurousament que s’ero arresta court,
Et si souveniet plus en quunto parabolo
Aviet leissa seis gens. Per si remettre en trin:
— Quand aï couru, lis dis, per leou coupar camin
En cauqueis galavards qu’au luech d’estre à l’escolo
Endumiavoun dins moun jardin,
Ounte n’eri de moun latin?
Alors mise Puçu, devoto renforçado,
Levan oou ciel seis uils coulour de cassounado,
Lis dis d’un ton sucra:
— Bouan moussu lou cura,
N’eriaz à la couyounado!!!

Aucun commentaire: