mercredi 22 décembre 2010

Louzero : LOU BOURDUS per La Bestio del Giboudon

.

En Louzero aben pas de gronds pouetos mes aben de countaires. S'abio pas legit aquelo meno d'istorios quond ere pichou me serio beleù pas interessat a la lengo d'oc. Aurio dich coumo d'antres que lou patues es la lengo des bielhs. Acos pas de literaturo, mes acos nostro lengo dinc sa simplo beutat.

La Bestio del Giboudon
12/2010



0+0+0+0+0+0+0



LOU BOURDUS

Ou la fenno que fai creire

a l’ome que coumondo



Uno pinho, acos pas res, dos pinhos pas gaire mai, ame tres ou quatre pinhos, uno broucheto e uno blesto de ginest n’on se caro d’atuba un fioc… Un magou de pinhos, de bletos e de brouchetos, aqui abet lou bourdus !

Ma maire abio coumpres tout aco e l’aimabo soun bourdus, tont que moun paire sa barrico de bi, s’en laissabo pas jamai desperbeji ; poudio pas beire soun cantou sons un brabe paneirou plé de pinhos.

Mès lou bourdus benio pas souguet a l’ousta, ta lèu que lou paneirou se boujabo, lou chabio ana empli al magou al founs d’uno chapeto, pousa a bellos pounhados sons abere pour d’atrapa un estroun de chat ou de beire fugi cauco ratapenado…

Acos ero lou trabal des efonts, tapoun que caucun roudabo perquis dinc l’ousta ou per las cours.


Bei la fi de l’estieu, la chapeto s’ero boujado, n’on coumençabo de pousa de terrun acoumougat aqui dempei beleù cent ons. And aquel moument, nantes lous efonts sion countents : abion finit la dalho e lou sega ; per passa lou tems ploumabion de romos de fraisse, per fa allacha las bachos ou la fa seca per douna as lapis l’ibèr.

La mama, elo, emblidabo pas soun bourdus… agachabo que lou tems fouguesso bien quilhat, las pinhos dubertos coumo de libres ; alors lou bespre, al soupa, nous anounçabo : « O fach un brabe souguel uei, demo tabe faro bel tems, que lou souguel s’es couljat tout flambant rouje derrios las mountonhos d’Aubrac ; anaren amassa lou bourdus. » E de seguido, per douna a n’ aquelo decisiou touto l’autouritat necessario, s’adressabo al paire en disent : « A quon bos anaren aquest’ on ? » e lou papa respoundio : « Anton anesson a la Besselhado… pourrion ana al Truc ; i o proussos pinhos souto aquelos rabanhassos. » - Abet augit ! lou papa o dich que chabio ana al Truc. Demo, se charo leba mati ! »

Nantres aimabion pas bien aquel trabal ; dision pas res que la countestaciou ero pas de messo d’aquel tems !


Mes d’un biais ou de l’antre, la mama nous dabinabo be e un cop ame de bonos paraulos, un antre cop en crident prou, uno brocho a la mo, nous tenio bien al trabal. Lou trabal se fasio justamen, n’on dirio en franchimand : « en deux temps, trois mouvements ».



.

Aucun commentaire: