Après avé canta tout lou franc Diéu dóu jour,
Sus un aubre quihado, e dóu tèms dei calour,
La cigalo veguè veni la mauparado
Quand lou mistrau boufè. Sènso un gran de civado,
De mèi ; pas s'cassamen, pèr passa soun ivèr,
Un peçu de raspau ; coume un marrit gouvèr,
Anè, touto crentouso, enco de la fournigo
Counta sei mau-encoues, e li diguè : Ma migo,
Se voulias mi presta,pèr éstei tèms catiéu,
Quàuqui gran pèr manja, tre que vendrié l'estiéu,
Va jùri sus ma fe, e devès bèn coumprèndre,
Qu'emé leis interès vendriéu lèu vous lei rèndre..
La fournigo, quand fau presta, li vai pas gai,
A coume foueço gènt...e li respouende : Mai,
Que fasias, ei meissoun, dins lou tèms qu'acampàvi ?
-Lou soulèu èro caud, e de-longo cantàvi.
-Acò v'emplissié pas lou vèntre !... cantavias ?
-De nue coume de jour! -Eh bèn, aro, dansas !
Marius Bourrely
.
.
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire