samedi 3 avril 2010

Esop & La Fontaine : LA RATOPENO E LA MOUSTELO

.




LA RATOPENO E LA MOUSTELO.


Uno ratopeno que toumbec en terro fousquec preso per uno moustelo, e coumo anao esse degoulhado, pregao per la bido. Mes la moustelo dizen que nou la poudio dayssa ana, perço que ero enemigo naturelo de toùtis les auzels, la ratopeno diguec qu’ero un
rat e nou un auzel ; e atal fousquec deliurado.
Tournec toumba un autre cop, e preso per un autro moustelo, la suplicao de nou la degoulha ; e coumo aquesto se disio enemigo de toùtis les rats, l’autro diguec qu’ero une ratopeno e nou un rat, e fousquec encaro deliurado. Alal y abenguec de se gandi dous cops en cambian de noum.

La fablo sinhifico que nou caldro demoura toutjoun dins las metissos praticos, counsideran aquélis que, en cambian seloun le tems, se gandisson may que may del peril.

Esop, adaptat en lengo d’o per Maximo Planudo


Notos d'Alan Broc :

Èi boutat un accent grafique à “aquélis”. I èro pas dien lou tèste de Planudo.
Caldro es pas lou futur rouergat. Es la formo toulousano del coundiciounau.




0+0+0+0+0+0+0


LA RATAPENADO E LAS DOS MOUSTIALOS



Torni bouta eici la versiou de La Fontaine, meso en lengo d’o per Fèlis Remiso



Anet pica de cap uno ratapenado,
Dinc un nis de moustialo, e, entre qu’i fouguet,
L’antro que lous rats aviou enterigado
Per l’engouli courreguet :
« Auses m’embestia de toun orro presenço
Quond ta raço m’o fach oufenso sus oufenso ?
Sios bien un rat ? Pas de faussum !
Oc, ne sios un, ou ieu soui pas moustialo. »
L’antre dis : « Badinatz ! Saique sètz pas foutralo ?
Ieu ai en odi lou ratum.
Ieu rat ? E vous, cresetz aquelos fiaulos ?
Gracios al Diéu de l’univèrs
Ieu soui aucèl, vezetz mas alos ;
Vivo lou mounde des èrs ! »

Agradet sa rasou, mai pareguet fort bono,
E tont faguet, per ma bono,
Qu’aguet credit de n’eschapa.
Dous jours après, nostro estourdido,
Tusto balustro, vai turta
Contro uno antro moustialo, ardido aucèlicido,
Aqui tourna, espauset sa vido.
La damo de l’ousta l’anavo bien e bèl
Dinc soun mourrou lounguet l’escracha coumo aucèl,
Mès elo menacet d’ou faire dire à Roumo :
« Ieu, per aucèl passa ? s’i vesetz, agachatz,
Ço que fai l’aucèl, acò’s be la ploumo ?
Ieu soui un rat, vivou lous rats ! »

Quelo sutilo rasouneto
Li sauvet dous cops sa videto.
Ne couneisse mai d’un, que de testo mudent,
Coumo aquesto al meschant o souven fach la figo.
L’avisat dis, segoun la gent :
« Vivo lou Rei ! Vivo la Ligo ! »




Sur une idée d'alan Broc

.

Aucun commentaire: