samedi 14 juin 2014

Favier : La Roso





La Roso 



Dins noste bèu païs de Prouvènço, au pèd dis Aupiho roso lou matin, vióuleto lou sèr, dins li mas coume dins li ciéuta, is enfant curious de saupre d'ounte vènon, la coustumo es de dire: 

— D'ounte vènes, bello mignoto, vos lou saupre? 
eh! bèn, escouto: I'a d'acò sièis printèms, èro la fièro de Bèu-Caire. Ta maire e iéu nous permenavian countènt, lou pouchoun bèn garni. D'eici, d'eila, uno troupo d'arlèri tambourinavo, cridavo, troumpetavo. Erian en plen revoulun de pople, de marchand, de soudard. Li jouvènt, en pleno flouresoun, dansavon, cantavon, quilavon de plesi. Dins un grand cièri, cacalucha de mounde, de brau, negre coume l'infèr, coucardo cremesino sus lou su, boumbissien, ferouge, sus lou fin gravié de l'areno. E li droulas, li bèu droulas, taiolo au vènt, camiso estroupado, lou front bagna, courrien sus lou bestiàri e, d'un tour de man, entre li dos bano, coume en jougant, derrabavon la coucardo is aplaudimen d'un pople fòu de joio. Plus liuen, un derrabaire de dènt en raubo roujo, couifa d'un capèu d'astroulò, vendié soun elissir. Eici, de dono napoulitano, fasien en cantant, trefouli li cordo d'uno mandoulino. 
Eila, uno troupo d'acroubate lougié coume d'aucèu, muda de sedo blanco cuberto de pampaieto, fasien de saut, de viravòut; pièi, lou cors gibla, boumbissien subran, viravon dins l'aire uno fes, dos fes, e, coume de cat, retoumbavon sèmpre sus li pato, is iue di gènt esbalauvi. Li chatouno lis aurien manja! Mai, subre tóuti, dins sa tèndo en sedo verdo, coume un soubeiran, un grand oumenas de Mouro, la caro limounouso, lis iue enfiouca souto li parpello negro, li 
labro espèsso e cremesino, à mié jasènt sus un mouloun de tapis dóu Levant, tubant soun narghilé, inmoubile e seren coume uno divinita, nous fissè longamen. 
Sabes dequé vendié? Un pau de tout. Dins sa boutigo, dins sa tèndo pulèu, i'avié d'anèu nouviau, de pendènt, de coulié de perlo, de taiolo de sedo dins un caire; dins un autre d'arange, de dàti, de pebre, d'encèns, de fiolo de perfum: tuberouso, jounquiho, vióuleto e, sus lou mitan, à viste d'iue, souto la man, pèr dire ansin, uno garbo de flour, garbo meravihouso de roso dóu Levant. Oh! d'aquéli flour! Li vese encaro, tè! Roso d'amour, roso coulour de ciro emé, dins lou founs dóu vasèu, uno póusso enrouselido coume la car d'uno mignoto. D'àutri d'un velout cremesin, e d'àutri d'un jaune de safran e talo qu'un or noun lavoura. Li bèlli flour! Subre tóuti, uno, espetaclouso, giganto, roujo coume un soulèu couchant, un roubin anima, uno gèmo sènso pres, ma bello, talamen que, sesi, fernissènt, faguerian au Mouro:  

— Quant n'en demandes que?  
— Lou pache coumpli, countènt, nous entournerian au mas, Miracle! L'endeman matin, à l'aubo levado, espanta, atupi, sèns paraulo, dins la bello roso atrouverian, dequé? Te lou baie en milo... 
— Un pichot tresor d'enfantoun, bèu coume lis amour, pas plus gros qu'un pese. 
— Èro tu, mignoto.  








Aucun commentaire: