S.A. Peyre : SOMNUS ROSAE

.

SOMNUS ROSAE



Uno roso endourmido au soulèu de miejour,
Quand la calour d'avoust estoufo li tourtouro,
E lou bestiàri fèr, en cerco d'uno eissour,
Marco sus lou sablas, que ges de vènt aflouro,
Uno piado de fiò, qu'estouno pèr toujour.

S'entendié, vers li mas, un cant rau de galino,
E lou brut di daioun dins li blad mié-plega,
E lou bresihamen dóu canié que se clino,
Subre l'uscle di bord dóu gaudre entre-seca,
Dins l'espaime dóu tèms que la lus embelino.

Uno roso endourmido au bèu rode de l'ort,
Entre lou maubre rous e l'aigo d'esmeraudo,
Uno roso endourmido entre la pèiro e l'or,
Uno roso, — rèn mai que moun cors e ma faudo,
E lou soulèu d'estiéu que me manjavo alor.

E dins aquelo som, dins aquelo inchaiènço,
Dins lou relèime brèu, eternamen gagna,
Dins aquelo nusour que de crento n'es sènso,
Dins aquelo lusour ounte un cors s'es bagna,
Lou sounge e lou desir e la longo neissènço.

Avans de m'endourmi dins l'erbo e lou soulèu,
Aviéu segui lou vòu oudourous dis abiho,
L'alo blanco que mounto e que s'amosso lèu;
Aro, dins la flambour que crèmo e desabiho,
Lou jour curbié ma som coume un grand mausoulèu.

S'entendié peralin uno serp dins la bauco,
Cracineja 'u soulèu la terro dis ermas,
Un barrulaire caud subre l'iero di cauco,
La carello mau vouncho au vièi pous d'un vièi mas,
Lou canié que bresiho e li galino rauco.

Uno roso endourmido, e tout dins soun pantai,
Aquéli brut, lou tèms, e li grand desiranço,
Dins uno estranjo esquerlo un estrange matai,
Uno eterno fugido, uno eterno atiranço,
Un glàsi que toujour repico sus lou tai.

E li brut de la vido e de l'obro e di causo,
Pèr bressa 'quelo roso e souna coume un clar,
Sus la som estounanto e sus li flour trop clauso,
Sus l'oumbro trop espesso e sus lou jour trop clar,
Sus la bèuta perdudo au caire d'uno lauso.

Quand me siéu revihado ai cerca sus moun sen
Li man incouneigudo e que m'avien toucado,
Uno frescour de plueio, uno sentour de fen,
L'ardènci, l'abandoun de la roso ajoucado;
Ai pièi nousa ma raubo alentour de mi ren;

Ai replega ma raubo à la vau de moun jougne,
Ai davala ma raubo en bas de mi geinoun,
Ai vesti mi pèd nus, pèr que plus rèn li pougne,
E dóu bonur secrèt ai garda que lou noum,
E d'aigo soulamen siéu anado me vougne.

Mai pamens siéu estado uno roso, e dourmiéu
'Mé tóuti li pantai de la caud e de l'oumbro,
Liuen de la soulitudo e di camin roumiéu,
Dins la vido eternalo e dins l'orto souloumbro,
Coumoulo de ti douno, abelano dóu miéu.

Mai aro siéu plus rèn qu'uno roso ignourado,
Uno roso ignourènto en foro de sounja,
Que lou grand pes dóu jour m'a fa, pèr uno ourado,
Uno nòvio estounado, avéusado deja,
D'un lié despareigu pauramen aubourado.

.