LAZARINO DANIEL : L’ESPÈRO DE LA VIERGE

L’ESPÈRO DE LA VIERGE 

L’estello au cèu beluguejavo, 

La bono santo Ano fielavo 

Contro Marìo, à soun lindau 

— Se fai tard, maire, dis la fiho; 

Vès que s’acampon li famiho, 

Sarié bèn lou tèms dóu repau! 

— Travaia pèr li sànti causo 

Es uno obro que nous repauso, 

Respond Ano, despachen-nous. 

S’aprocho l’ouro benesido, 

E sabès bèn quau a chausido 

Lou Diéu que s’es fa toun espous. 

E sèmpre lou gai fus anavo, 

E l’estello que se clinavo 

Fasié lume coume un soulèu! 

Em’ acò la Vierge ravido, 

Novo dins la meiralo vido, 

Pregavo, óublidant li banèu.

Mai la Grand que jamai es lasso, 

Alestis banèu e bourrasso, 

E li faisso e li fassetoun, 

Vaqui que la bressolo es prèsto: 

Durbissès li porto celèsto, 

Proufèto dóu sant Enfantoun! 

Mai èro escri, doulènt mistèri, 

Que, liuen d’Ano e dóu galant lié, 

Diéu naissirié dins la misèri, 

Sus la paio d’un rastelié. 

LAZARINO DANIEL

Felibresso de la Crau. 

Estang de Desèume, 1878. 

*+*+*+*