samedi 16 août 2014

P. Bigot : MÈSTE JAN







MÈSTE JAN 


Vers lou camin de Mountpelié, 
Proche de noste oustau, vivié, 
Quand ère enfant, un tafataire 
Vièl, paure, ounèste e travaiaire. 
Èro fièr de gagna soun pan 
E cregnissié pas la plouvino, 
Car de bon matin entendian 
Canta lou gal de la vesino 
E lou mestié de mèste Jan. 

Dessus moun poutagié d’argello 
El-meme metié l’escudello, 
O lou toupin, o la sartan, 
Pechaire! à tout metié la man. 
Avié pas ni fiho ni gèndre, 
Tout ço qu’avi’aima i’èro mort, 
Mai jamai res poudié l’entèndre 
Se plagne un moumen de soun sort, 
Diéu sus soun fiò trasié de cèndre. 

Se laissavo pas jamai rèn, 
Paure, encaro fasié de bèn, 
A de pus paure qu’el dounavo. 
Quand sa semanado toumbavo, 
Sèns espera lou lendeman, 
Trempavo un bon platat de soupo, 
Souto chasque bras metié ‘n pan, - 
Acata de sa vièio roupo, 
Savié ‘nte anavo mèste Jan. 

Sus uno marrido paiasso, 
Sèns poudre boulega de plaço, 
Li ren escracha, ‘n terrassié, 
Dins soun galatas gemissié. 
Vesié la fam marca au visage 
Sa fenno e si quatre innoucènt. 
Es en aquel paure meinage 
Que lou vièl pourtavo souvènt 
De fiò, de pan e de courage.

Si vesin, dins soun interès: 
-Mèste Jan, ié disien, vesès, 
Fau pas vous metre à la camiso, 
Avès besoun de vòsti briso, 
Sès vièl, fau pensa au lendeman... 
Diéu abaris li bouscarido 
E fai crèisse l’erbo dóu champ, 
Diéu aura proun suen de ma vido 
Respoundié ‘n risènt mèste Jan. 

Un jour jalavo à pèiro fèndre, - 
Avi’acaba, vouguè ‘na rèndre, 
Aguè fre, se couchè malaut: 
Tres mes soun mestié seguè siau... 
Vendeguè sa darniero peio, 
Refusè l’aumorno toujour, 
Entendié pas d’aquelo auriho. 
Un cop la santa de retour, 
Travaiè mai coumo uno abiho. 

Lou pan pus blanc, lou vin pus vièl, 
Fan pas que l’on se porte mièl, 
E lou bonur a pas sa sourso 
Dins lou founs di pus gràndi bourso. 
Se la susou bagno toun pan, 
Te plagnes pas, vièl travaiare, 
Lèvo lou front, car siès pus grand 
Que l’ome que viéu sèns rèn faire. 
Diéu te regardo, mèste Jan! 

E travaiavo, travaiavo... 
De longo sa naveto anavo, 
E de-longo sa man fasié 
La carita coumo poudié. 
Prenié lou mau à sa racino, 
Savié teni tèsto au malur. - 
Emai paguèsse pas de mino, 
Mèste Jan pourtavo un grand cur 
Souto sa vèsto de ratino. 

Pechaire! quand la mort venguè, 
Davans soun mestié lou prenguè,
Lou brave ome! Quand l’empourtavon, 
Dins lou quartié tóuti plouravon. 
- Urous, quau laisso en s’enanant, 
L’esclat d’uno bono counsciènço! - 
Que Diéu vous done, mis enfant, 
La carita, la counfiènço, 
E la fierta de Mèste Jan! 

- - - 



Aucun commentaire: