jeudi 22 mai 2014

L. Roumieux : LOU BRINDE







II 

LOU BRINDE 



Li moumen d'or d'aquesto vido 
S'esvanon dins un vira d'iue... 

Antounin GLAIZE. 



— Li Felibre soun pas d'ome coume lis autre!  
Dis un vièi reprouverbe, e noun sènso resoun. 
Se de vous l'afourti iuei m'èro de-besoun, 
Vous diriéu: Regardas li qu'avès emé vautre... 

E, pèr bèn douna tort à l'antique refrin, 
Gènti Dono, en aussant moun cigau de vin linde, 
Es à vous tout d'abord que pourtariéu moun brinde 
Lou mai amistadous; pièi, uno fes en trin, 

Jitariéu moun regard sus vosto boutouniero, 
Brave ami*, pèr lausa dins nosto lengo d'or 
Voste esperit d'elèi e voste noble cor 
Que la Franço a presa de tant digno maniero. 

Mai, estènt que sian sèmpre un pau coume nous fan, 
Es à dire qu'avèn la cabesso estraviado, 
Vous leissant de cousta, ma Muso desaviado 
A tu vai béure, iuei, poulit pichot enfant! 

A tu, Julianet, mignot, gènt cambarado, 
Qu'emé tant de plesi retrobe tourna-mai!... 
— De la vido siés pas encaro au mes de Mai; 
L'aubeto tout-bèu-just a daura toun astrado 

E de soun gai sourrire enlusi toun draiòu; 
Toun pichot cor counèis que la joio e l'espèro; 
Camines sus li flour sèns qu'uno espino fèro 
Pounigue tant-sié-pan ti pèd de roussignòu!... 

Un niéu negras pamens a passa sus ta tèsto; 
Mai, l'escoundènt au founs de soun cor abatu, 
Ta maire emé si bais l'a coucha liuen de tu, 
E te siés pas douta meme de la tempèsto... 


* M. Groc, ancian prouvisour de coulège, qu'èro aqui emé sa famiho: sa femo, sa maire, 
sa fiho, pauro jouino véuseto, e soun poulit felen Julian de Fondère, enfant de 7 à 8 an. 


L'èr qu'alenes es plen de perfum, enfantoun; 
Ounte que toun vistoun se porte, es de tendresso, 
De joio, de sourrire e de douço alegresso 
Que vèi fèbre-countugno espeli d'un poutoun! 

Se quaucun manco, ai! las! à l'oustau; se toun paire, 
Quand i'arribes, noun pòu te sarra dins si bras, 
T'es pas necite, vai, de regarda detras: 
Toun grand, de soun amour, es esta l’acampaire! 

Ta meireto, qu'avié mes soun cor dins lou siéu, 
T'escaris doublamen, felecita supremo! 
Car, pèr elo acampant lou dòu e li lagremo, 
Te trais tout lou soulas que ié vèn dóu bon Diéu!... 

Te faras grand, mignot; bèn lèu saras un ome; 
Nautre, paure! se sian encaro au mounde alor, 
De vieiounge escranca, vougaren vers lou port 
Ounte fan qu'à la fin touto peno s'endrome... 

Basto! posques, ami, sèmpre te remembra 
Di roso que nistoun aro adornon ta routo 
E, contro lis estras de nosto barco routo, 
Au mié de toun bonur jamai nous delembra!... 

A ta santa, mignot! à ta santa, bèu drole!... 
Longo-mai te veguen, d'alegrìo candi, 
En sagesso, en vertu, coume en age grandi, 
E... que moun souveni jamai dóu tiéu s'envole!... 

Mai, pèr que digon plus que li Felibre soun 
De gènt destimbourla, béurai aro-memeto 
Peréu à vautre, ami, maire, papet, mameto, 
E pièi un pau pu tard vous dirai ma cansoun! 


***

Aucun commentaire: