LA SARDA E LA GRANOULHA
Una granoulha grassa au lard,
Se passejant sul bord de mar
Faguèt rancontre d'uno sarda,
Qu'èra, ma fe, pas trop galharda.
— Bounjour ma bèla, que ie dis,
Sios pas nascuda a Sant-Felis?
Per una sarda de la plaja,
Siòs coum' un manche de balàja!
— Taisa-te mourre de grapàu,
Qu'as vist lou jour que per un trauc!
Eme tous iols coulour de soufre,
Toun ventre gras, sembles un poufre!
Per ta beutat te manca pas
Qu'un para-ploja amb'un cabas.
Saupras que sioi la sarda fina,
Jamai cargada de cousina,
Que per la moda, Margoutoun,
La sarda ioi dona lou toun!
Nostra granoulha fort mouqueta,
S'entournèt a sa barraqueta,
Lai faguèt magre cada jour,
Perdèt de ventre amai de tour,
Eme sa sarda per moudèla,
Hou perdèt tout, per estre bèla,
E dins l'espèr d'un coumpliment,
Un jour crevèt de patiment.
*+*
D'una granoulha, encara passa!
Mes qu'una filha prou sotassa
Patigue per perdre de tour!!!
Cal per ma fe èstre cabourd.
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire