LOU MARIAGE ASTRA
A Madamo Frederi Mistral
....dins l’ordre divin tout se fai pèr un bèn.
F. M.
Quau es aquelo grando e bello,
Aducho pèr une auro d’aut,
Que s’avanço coume Esterello
A l’endavans de Calendau?
Vers la capello di Tres-Damo,
Quau es aquelo que descènd,
E ié vai prega pèr quau amo,
Coume Mirèio pèr Vincènt?
Quau es aquelo que lis Ange
I’an fa ‘usi de celèsti cant,
E qu’a vist en un sounge estrange
Uno grand fèsto is Aliscamp?
Dison que s’apello Marìo...
Marìo, un noum quàsi divin,
Un rebat de l’astre que viho
Sus la barco e sus li marin.
Eh bèn! Marìo es la fiançado
Que, majestouso dins soun dòu,
La Maire au Fiéu a designado,
E lou Fiéu a di: — Diéu lou vòu!
Noun es duquesso ni barouno;
Plai Galatèio e Beatris,
Mens que la chato bourguignouno,
An l’estè pur qu’amourousis.
Es, dóu pouëto e de l’artisto,
Lou desir devengu tresor;
Es uno encarnacioun requisto,
Vièsti embauma d’un pantai d’or.
Vejo-nous dounc, vas de jouvènço,
Li perfum qu’as tengu rejoun,
E lèu flourigues en Prouvènço,
Poulido Roso de Dijoun!
Vai, la Prouvènço t’esperavo:
Sèns te counèisse t’amavian;
Es pèr toun front que se gardavo
La courouno que trenavian.
En glòri, vai, saras aussado
Coume uno Rèino, e de cant dous
Saras bressado e caressado
Pèr toun felibre amistadous.
As tout quita pèr veni nostro:
Brès nadalen, jardin flouri,
Amigo e maire... acò nous mostro
Quau siés e quant vau Frederi.
Segound la lèi de Prouvidènci,
Tout bèn qu’es fa, di vo pensa,
Meme au courrènt de l’eisistènci,
Dèu èstre larg recoumpensa.
Quand à la porto d’un o d’uno
Veirés adounc veni pica
L’amour, la glòri, la fourtuno,
Digas: — Éi Diéu que vèn paga.
Aro es fourtuno, amour e glòri
Qu’au meme oustau toumbon subran;
Un jour saubren li vertu flòri
D’Éu e mai d’Elo... En esperant,
Canten la nòvio que s’avanço
E qu’à la Prouvènço, emé siuen,
Adus lou poutoun de la Franço,
Poutoun que clantira bèn liuen.
Aupiho, boundas d’alegresso!
Rose e Durènço, Mar e Crau,
Saludas vosto segnouresso!
Veici l’Espouso de Mistrau.
MANDADIS
E tu, soun urouso Mirèio,
Richo d’amour e de béuta,
Vène recebre, pèr liéurèio,
L’anèu de l’inmourtalita!
AGUSTE VERDOT.
Eiguiero, lou 10 d’óutobre 1876.
*+*+*
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire