LA CANSOUN DÓU TRAVAL
Lou reloge a pica cinq ouro, lou gal canto
E lou traval nous sono, anen!
Avèn pas trop dourmi, lou misto a fa si panto,
Nous fau quita lou jas, pamen!
Carguen sus nòsti ren nòsti quatre gueniho,
Embrassen la marmaio au lié,
E caminen vers lou chantié
Faire la casso au pan pèr touto la famiho.
Vèsto au sòu! anen! d’aut! avans!
Li destrau, li rabot, li martèl, li taiant!
E lou traval nous sono, anen!
Avèn pas trop dourmi, lou misto a fa si panto,
Nous fau quita lou jas, pamen!
Carguen sus nòsti ren nòsti quatre gueniho,
Embrassen la marmaio au lié,
E caminen vers lou chantié
Faire la casso au pan pèr touto la famiho.
Vèsto au sòu! anen! d’aut! avans!
Li destrau, li rabot, li martèl, li taiant!
Quand lou sourel dardaio o quand la pluejo bagno,
Que fague fre, que fague caud,
Travaien, nous laissen pas doumpta pèr la cagno,
Car an bono dènt à l’oustau.
Travaien, travaien, pèr pas courba la tèsto
Davans l’aurmono, acò ‘s trop du,
Fau pas que lou proumié vengu
Nous trague emé mesprés la piastro qu’a de rèsto.
Vèsto au sòu! anen! d’aut avans!
Li destrau, li rabot, li martèl, li taiant!
Que fague fre, que fague caud,
Travaien, nous laissen pas doumpta pèr la cagno,
Car an bono dènt à l’oustau.
Travaien, travaien, pèr pas courba la tèsto
Davans l’aurmono, acò ‘s trop du,
Fau pas que lou proumié vengu
Nous trague emé mesprés la piastro qu’a de rèsto.
Vèsto au sòu! anen! d’aut avans!
Li destrau, li rabot, li martèl, li taiant!
Travaien! lou traval dóu paure es la richesso,
Avèn pas qu’aquello e l’ounou.
Messiés, chascun soun rèng: nàutre avèn pèr noublesso
Nòsti bras e nosto susou.
Mascara de carboun o blanchi de poussièro,
Ah! seguen fièr de noste sort:
Lou travaiaire, em’un fiéu d’or,
Courduro pople à pople e frountièro à frountièro.
Vèsto au sòu! anen! d’aut avans!
Li destrau, li rabot, li martèl, li taiant!
Avèn pas qu’aquello e l’ounou.
Messiés, chascun soun rèng: nàutre avèn pèr noublesso
Nòsti bras e nosto susou.
Mascara de carboun o blanchi de poussièro,
Ah! seguen fièr de noste sort:
Lou travaiaire, em’un fiéu d’or,
Courduro pople à pople e frountièro à frountièro.
Vèsto au sòu! anen! d’aut avans!
Li destrau, li rabot, li martèl, li taiant!
Que lou bard rufe e du se façoune à l’escaire,
Que la post plegue en croucinant,
Que lou ferre se change en bechard, en araire,
En se tourdènt dins nòsti man.
Tant de riche doulènt sus si bèu lié gemisson,
An d’argent, avèn la santa,
En travaian poudèn canta,
Car au fiò dóu traval li cansoun espelisson.
Vèsto au sòu! anen! d’aut! avans!
Li destrau, li rabot, li martèl, li taiant!
Que la post plegue en croucinant,
Que lou ferre se change en bechard, en araire,
En se tourdènt dins nòsti man.
Tant de riche doulènt sus si bèu lié gemisson,
An d’argent, avèn la santa,
En travaian poudèn canta,
Car au fiò dóu traval li cansoun espelisson.
Vèsto au sòu! anen! d’aut! avans!
Li destrau, li rabot, li martèl, li taiant!
Dins la poussièro, iuei, noste cors se rebalo,
Deman nòstis enfant, d’un saut,
Belèu se trouvaranau pus aut de l’escalo,
Saren paga de nòsti mau.
Se manjan de pan du, se dourmen sus la paio,
E s’avèn pas tout ploura au brès,
Qu’au mens li que vendran après
Vegon qu’avèn leva li pèiro de la draio.
Vèsto au sòu! anen! d’aut! avans!
Li destrau, li rabot, li martèl, li taiant!
Deman nòstis enfant, d’un saut,
Belèu se trouvaranau pus aut de l’escalo,
Saren paga de nòsti mau.
Se manjan de pan du, se dourmen sus la paio,
E s’avèn pas tout ploura au brès,
Qu’au mens li que vendran après
Vegon qu’avèn leva li pèiro de la draio.
Vèsto au sòu! anen! d’aut! avans!
Li destrau, li rabot, li martèl, li taiant!
Anen! zóu! travaien pèr l’ivèr de la vido...
E quand saren vièi e malaut
Auren pas à pausa noste tèsto passido
Sus li couissin d’un espitau.
Se li qu’enrichissèn nous regardon pas gaire,
Courage! soun or, si jouièu,
Is ieul de Diéu soun pas tant bèu
Que lou degout que penjo au front di travaiaire.
Vèsto au sòu! anen! d’aut! avans!
Li destrau, li rabot, li martèl, li taiant!
E quand saren vièi e malaut
Auren pas à pausa noste tèsto passido
Sus li couissin d’un espitau.
Se li qu’enrichissèn nous regardon pas gaire,
Courage! soun or, si jouièu,
Is ieul de Diéu soun pas tant bèu
Que lou degout que penjo au front di travaiaire.
Vèsto au sòu! anen! d’aut! avans!
Li destrau, li rabot, li martèl, li taiant!
- - -
illustration sur une idée de C. Lacroix
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire